KONKURS NA BLOG ROKU A MUSIEROWICZ

MAŁGORZATA MUSIEROWICZ

„JĘZYK TROLLI”

AKAPIT PRESS, ŁÓDŹ 2004

dedykuję aerien, tamaryszkowi i Jolancie

Od kilku dni na blogach temperatura sięgająca tych najwyższych możliwych. Konkurs na blog roku... Kampanie bliskie prezydenckich, namawianie, proszenie, błaganie, pewnie nawet i formy przekupstwa. Niektórym chodzi o zwiększenie poczytności bloga, innym o nagrody, jeszcze innym o bankiety i zaszczyty. W zeszłym roku wzięłam udział, bo pragnęłam, żeby Michał Żebrowski, który był jurorem w mojej kategorii, przeczytał mój blog. W tym roku trochę dla sprawdzenia własnych sił – czy tak wątłe, jak sądzę, czy może trochę bardziej powinnam w siebie uwierzyć.

Wkomentarzach do konkursowej notatki Jolanta napisała mi, że nie powinnam szukać poparcia w kręgu blogowiczów. Trochę dreszczem mnie przejęła ta opinia – na szczęście zaraz aerien dodała swoje trzy grosze, a potem tamaryszek i podniosło mnie to z czeluści tej wielkiej niepewności co do ludzkich zamiarów, uczuć i knowań. Nie wszyscy są tacy... Ja w tamtym roku, i w tym też, wysłałam sms na zaprzyjaźnione blogi – wiem, że zmniejszam tym swoje szanse, ale nie o to tu dla mnie chodzi - to w moim osobistym odczuciu taka prywatna nagroda dla osób, które cenię za ich pisanie, za ich myśli, za to, że migną mi przed oczami jakimś dobrym tytułem, że mogę czerpać inspirację z ich lektur, że mogę polemizować z ich punktem widzenia. Wiem, droga Jolu, że nie ma tak różowo na świecie, że raczej czarne barwy przeważają, ale trzymajmy się wersji, że teraz całą szarą burość przykrył jasny, biały śnieg i nie widać, że jesteśmy w środku źli.

I tu się objawia moja niedawna lektura...

Bo kolejny raz sięgnęłam po Jeżycjadę, a że nie przeczytałam dotąd wszystkich części, bo kiedyś zatrzymałam się i nie uzupełniłam swojej wiedzy, teraz z zachwytem odkryłam, że „Język Trolli” to jedna z tych moich ulubieńszych części Jeżycjady. No bo... jest tam studio nagrań, w którym nagrywa się wszystko, ale głównie reggae. Bo jest pewien czarujący Murzyn, który ma dredy, a na dodatek córkę, która ma na imię Jagienka (widzę oczyma wyobraźni małe czarne, na którą wołają tak po staropolsku – cudo!). Jest ognisko palone przy drodze, gdy korek sięga kilku kilometrów, a zimno daje się we znaki kierowcom i tańce przy tym ognisku, które porywają nawet najbardziej opornych. Jest Józinek, syn Idy, który w tej części chodzi już do trzeciej klasy i jest najmniej mówiącym z całej rodziny. Jest eksperyment z żarówką wkładaną do ust, nad którym śmiałam się do łez. Jest zapatrzona w starszego brata Łusia, którą Józinek uczy samych dobrych rzeczy w miejsce oglądania telewizji. Jak zwykle jest borejkowy dom, nie zamykany na klucz, pełen dzieci, dorosłych, sałatki, zapachu ciasta i miłości – to, co w Jeżycjadzie istotą rzeczy i co najlepsze ze wszystkiego. A nade wszystko jest Staszka Trolla. Józinek przez przypadek poznał ją w szkole i od razu poczuł do niej sympatię. Bo Staszka taka właśnie jest – emanuje ciepłem, emanuje światłem, emanuje dobrocią. Pasuje do domu Borejków jakby tam właśnie było jej jedyne miejsce na świecie. I to ta Staszka właśnie mówi: „Są tacy, co okradną nawet wiejski kościółek. I są tacy, co oddadzą ostatni grosz dla chorego. Jak wiem, że są ci drudzy, to się nie boję tych pierwszych.”

I ja tę Trollę za to podziwiam – bo ona naprawdę kieruje się takim mottem, bo naprawdę wierzy w ludzi, a ta wiara się od niej odbija, jak od lustra, celuje w drugiego człowieka i już nie można być złym – bo nie wypada, bo nie da rady, bo zło się rozpływa, bo nawet, gdy się nie chce poczęstować kromką chleba głodnego, stojącego w korku wędrowca, to po spotkaniu z Trollą ustawia się stół i rozdaje za darmo herbatę, choć bez cukru.

I o tym myślę sobie w kontekście całego tego konkursu. O „Języku Trolli”, który nie zawiera złych, brzydkich słów, co ranią, mówi tylko tymi, co głaszczą, co przytulają, co rozśmieszają...

A wracając do Bloga Roku – to co mi się w tym konkursie podoba, to fakt, że z jednego telefonu można wysłać tylko jednego sms na dany blog. To oznacza, że nie wygra ten, kto od rana do wieczora stuka sms, bo ma promocję w swojej sieci. Ale to, co mi się nie podoba (choć po części to rozumiem), to fakt, że juror dostaje tylko ogryzek... Z kilku tysięcy blogów, zaledwie cząstkę, którym ma się przyjrzeć, zbadać i w końcu ocenić. Rozumiem, bo jak inaczej Agata P. miałaby czas na zjedzenie śniadania, poczytanie książki i wieczorne ciastko z kremem, jeśli miałaby czytać te wszystkie blogi wciąż i wciąż pojawiające się na stronie głównej konkursu? Jak wtedy rzetelnie ocenić zawartość? Ale to wciąż ogryzek... A ogryźć jabłko mógł człowiek, robak, jeż, albo pies wegetarianin. Albo papuga. A jak wyglądało wcześniej? Czy było słodkie, czy winne? Koloru czerwonego, czy przeważał żółty? No nic, ja tam idę drogą Trollową i uśmiecham się, że jakiekolwiek sms podbił mojego bloga z ostatniego miejsca, że jest aerein, tamaryszek, Jolanta, że nie wszyscy są robaczywi...